Personal #52

De allerlaatste week van het jaar 2015. Wat is het jaar voorbij gevlogen en wat was het een week de afgelopen week. Het was onwijs druk in de salon, daarnaast gebeurde er vlak voor Kerst nog wat vervelends en begin ik deze laatste week weer met een nieuw beestje in huis. Je kunt het allemaal lezen in het laatste persoonlijke artikel van 2015!

Heerlijk mannetje! Wat vrolijkt hij de dag toch altijd weer op met zijn lieve mauwtjes, geluidjes en knuffeltjes!

Het was me het weekje wel. Na anderhalve week was ik onwijs blij dat het eindelijk dit jaar voor Kerst een keer helemaal goed zou zijn. Alle klanten kwamen netjes op tijd op hun afspraak opdagen. Tot de twee dagen voor Kerst, helaas 3 dames uit één gezin die niet op zijn komen dagen. Superbalen aangezien ik nog een wachtlijst had staan met liefhebbers, maar op het moment dat er geen afmelding komt, kan ik geen reserve inschakelen, dat paste gewoon niet in de planning. Helaas helaas, maar ondanks dat ben ik wel heel blij met alle andere klanten die zo hun best gedaan hebben om op tijd te zijn!

En toen.. de dag voor Kerst, op het moment dat ik klaar was in de salon. Stamper was al geruime tijd wat aan de magere kant, eten ging wat minder, maar we hielden haar goed in de gaten. Nadat ik klaar was met werken lag ze zo zielig in het hoekje van haar hok. Helemaal met kopje omhoog, moeite met ademen. Direct heb ik haar in de auto geladen en ben ik naar de dierenarts gereden. Helaas op de parkeerplaats voor de dierenarts gaf ze een gilletje en was het voorbij. We hebben 7 jaar lang van dit dametje mogen genieten, vanaf het begin al was ze zo gek als een deur, maar het was toch mijn Stamper. 24-12-2015 is ze dus op 7 jarige leeftijd overleden. De dierenarts gaf al aan dat ze een mooie leeftijd bereikt heeft en lang heeft kunnen genieten. Ondanks dat het natuurlijk niet leuk is dat je na 7 jaar afscheid van je beestje moet nemen, ben ik wel erg blij dat ik haar toch een mooi leven heb kunnen geven!

Natuurlijk hebben wel wel Vixie nog, deze dame is inmiddels iets ouder dan een jaar, maar ik vond het toch wel erg sneu dat ze alleen overbleef. Het overlijden van Stamper was wel een beetje een domper zo voor onze Kerstdagen, maar je gaat verder. 

Ik wilde niet dat Vixie alleen zou blijven, dus in de tussentijd zocht ik naar opvangcentra voor konijnen waar ik Vixie kon laten koppelen aan een vriendje. Helaas blijkt er op dit moment een konijnenvirus in de rondte te gaan en voor de koppeling had ik Vixie vier dagen achter moeten laten. Met het idee van dat virus en het achterlaten van je eigen beest bij een vreemde besloot ik toch nog eventjes verder te kijken. 

Na wat zoeken kwam ik een nestje met dwergrexjes tegen. Ik mocht komen kijken en werd direct verliefd op dit mooie mannetje. Aangezien ze oud genoeg waren mocht ik deze man meteen meenemen. Met nog steeds het virus in het achterhoofd besloot ik direct door te gaan naar de dierenarts voor een gezondheidscontrole en een paspoort voor deze man. Gelukkig is hij helemaal gezond verklaard, draagt meneer de naam Bob en mag hij na een paar maandjes na castratie een leven krijgen samen met Vixie. 

Al met al was dit het weekje wel. Ik ben op dit moment even aan het genieten van wat vrije dagen en probeer Bob zo goed mogelijk te laten wennen aan zijn nieuwe omgeving en het sociale proces!